Przejdź do treści
Adwokat Kraków » Blog prawny » Prawo cywilne

Przedłużenie gwarancji przy wymianie rzeczy

 

Stosownie do art. 581 § 1 kodeksu cywilnego, jeżeli osoba, która zakupiła towar wadliwy na podstawie uprawnień przewidzianych w udzielonej gwarancji, uzyskała od gwaranta wymianę rzeczy wadliwej na rzecz nową, wolną od wad, albo gdy gwarant dokonał istotnych napraw rzeczy objętej gwarancją – termin gwarancji biegnie na nowo od chwili dostarczenia rzeczy wolnej od wad lub zwrócenia rzeczy naprawionej.

Przedłużenie gwarancji a wola gwaranta

Bieg terminu gwarancji od nowa wynikający z przywołanego przepisu jest niezależny od woli gwaranta. Przepis ten ma bowiem charakter bezwzględnie obowiązujący, imperatywny. Przepisy tego rodzaju (ius cogens) ustalają jeden rodzaj powinnego zachowania względem adresata normy prawnej, w tym przypadku gwaranta, obligując go do stosowania się do przedmiotowej regulacji (tak: wyrok Sądu Apelacyjnego w Krakowie z dnia 19 listopada 2014 r., sygn. akt I ACa 1046/14).

Fakt, iż zgodnie z art. 577 § 4 k.c. to od gwaranta zależy długość udzielonej gwarancji nie ma wpływu na uprawnienie kupującego do powtórnego biegu gwarancji od chwili dostarczenia rzeczy wolnej od wad lub zwrócenia rzeczy naprawionej.
Postanowienia gwarancji wyłączające wskazane uprawnienie kupującego będą więc nieważne.

 

Istotna naprawa rzeczy jako przesłanka przedłużenia gwarancji

Bieg terminu gwarancji od nowa następuje również wtedy, gdy gwarant dokonał istotnych napraw rzeczy objętej gwarancją. Odnośnie definicji pojęcia „istotnej naprawy” rzeczy wypowiedział się Sąd Najwyższy w wyrok z 9 marca 1973 r., sygn. akt I CR 63/73, stwierdzając, że ocena, czy naprawa rzeczy w rozumieniu art. 581 k.c. jest istotna czy też drobna, zależy od nakładu pracy niezbędnego do usunięcia wady, a ponadto – od rodzaju wady, zwłaszcza od wpływu tej wady na użyteczność całej rzeczy. Naprawa może być uznana za istotną również i w wypadku, gdy nakład pracy niezbędny do usunięcia wady nie jest duży, jednak bez usunięcia tej wady użyteczność rzeczy jako całości byłaby zmniejszona.

 

W orzecznictwie pojawił się również pogląd, że naprawa może być oceniona jako istotna w przypadku nagromadzenia się nawet drobnych napraw.

 

Przedłużenie gwarancji a wymiana części rzeczy

Jeżeli zasadna okazała się wymiana jedynie części rzeczy przez gwaranta celem przywrócenia sprawności całości, postanowienia bieg terminu gwarancji rozpoczyna się od nowa od chwili zwrócenia rzeczy naprawionej.

 

Przedłużenie gwarancji w przypadku naprawy nieistotnej wady rzeczy

W sytuacji, gdy wywiązanie się gwaranta z obowiązku przywrócenia zakupionej rzeczy do należytego stanu nie wymaga dokonania istotnej naprawy ani wymiany jej elementu, termin gwarancji ulega przedłużeniu o czas, w ciągu którego wskutek wady rzeczy objętej gwarancją uprawniony z gwarancji nie mógł z niej korzystać.

 

Wymiana rzeczy na nową a nowe warunki gwarancji

Kodeks cywilny w art. 581. § 1 przewidującym postanowienie o biegu terminu gwarancji od nowa w przypadku wymiany rzeczy na nową, posługuje się terminem „gwarancja” w odniesieniu do pierwotnie udzielonej gwarancji na dany towar. Sformułowanie o nowym biegu gwarancji implikuje więc twierdzenie, iż chodzi tu o tę samą gwarancje, zawierającą pierwotne jej postanowienia.

Problematyczna może być natomiast sytuacja, gdy uzyskana przez uprawnionego nowa, wymieniona przez gwaranta rzecz cechuje się podobnymi parametrami do oryginalnie zakupionej rzeczy, ale nie jest rzeczą tego samego modelu. Zważyć jednak należy, iż gwarant, jako podmiot zapewniający o jakości rzeczy, powinien ponosić konsekwencje niedotrzymania tego zapewnienia. W przypadku więc, gdy gwarancja dotycząca nowej, wymienionej rzeczy zawiera odmienne, niekorzystne dla kupującego postanowienia, postanowienia te nie powinny odnosić względem kupującego skutku. Zasadne jest więc twierdzenie, że „odnowiona” gwarancja biegnie tym samym torem jak poprzednia.

 

Przedłużenie gwarancji na dotychczasowych zasadach a umowny charakter gwarancji

Powyższy argument o przedłużeniu biegu gwarancji na dotychczasowych warunkach potwierdza również natura prawna gwarancji jako umowy zawartej przez gwaranta z kupującym. Jest to umowa akcesoryjna w stosunku do umowy sprzedaży. Powstanie stosunku gwarancji powodowane jest oświadczeniem woli gwaranta (zwykle w postaci wydania kupującemu dokumentu gwarancji), oraz decyzji klienta o zakupie danej rzeczy, z którym to faktem wiązany jest skutek przyjęcia oświadczenia woli gwaranta przed klienta. Skoro gwarancja jest stosunkiem umownym, do zmiany jej warunków konieczna jest zgoda kupującego.

Jak było wyżej przytoczone, gwarant nie ma innego wyboru, jak liczyć bieg terminu gwarancji od nowa od momentu wymiany rzeczy na nową. Skoro wymiana rzeczy na nową i nowy bieg gwarancji są niezależne od woli gwaranta, to podobnie, w sytuacji, gdy klient nie wyraża zgody na nowe warunki gwarancyjne, gwarant nie może wymusić ich na kliencie pod rygorem odmowy odnowienia gwarancji – obowiązek przedłużenia biegu gwarancji wynika powiem z imperatywnego brzmienia art. 581 § 1 kodeksu cywilnego.

 

Bez znaczenia jest tu fakt, czy udzielającym gwarancji jest wytwórca (tzw. gwarancja fabryczna) rzeczy, czy też jej sprzedawca (tzw. gwarancja handlowa).

 

Na uwagę zasługuje tu również brzmienie art. 385 1 k.c. mówiące, iż postanowienia umowy zawieranej z konsumentem nieuzgodnione indywidualnie nie wiążą go, jeżeli kształtują jego prawa i obowiązki w sposób sprzeczny z dobrymi obyczajami, rażąco naruszając jego interesy. Nieuzgodnione indywidualnie są natomiast te postanowienia umowy, na których treść konsument nie miał rzeczywistego wpływu. Biorąc pod uwagę umowny charakter gwarancji, przepis ten znajduje zastosowanie również do nowych, niekorzystnych dla kupującego zasad odnowionej gwarancji.

Ponadto podkreślenia wymaga, iż wymiana rzeczy w ramach gwarancji, nawet w przypadku wymiany na inny model danej rzeczy, nadal stanowi wymianę a nie zamianę rzeczy na inną. Trudno więc uznać, że istnieją racjonalne przesłanki pozwalając gwarantowi na alterację postanowień oryginalnego udzielonej kupującemu zapewnienia gwarancyjnego.

 

Stosunek orzecznictwa do stosowania art. 581 kc względem umów gwarancyjnych zawartych przed dniem 25 grudnia 2014 r.

Poprzedni stan prawny przewidywał, że do konsumenckich umów gwarancyjnych zawartych pod rządami ustawy z dnia 27 lipca 2002 r. o szczególnych warunkach sprzedaży konsumenckiej oraz o zmianie Kodeksu cywilnego, nie znajduje zastosowania art. 581 k.c. (art. 1 ust. 4 ustawy).

To tychże umów brak było podstaw do stosowania przepisów ustawy z dnia 30 maja 2014 roku o prawach konsumenta oraz znowelizowanych przepisów Kodeksu cywilnego dotyczących gwarancji przy sprzedaży (art. 577-582 w brzmieniu obowiązującym od dnia 25 grudnia 2014 roku). Te albowiem znajdują zastosowanie dopiero do umów zawartych po dniu wejścia w życie wskazanych przepisów, a zatem do umów zawartych od dnia 25 grudnia 2014 roku.

 

Orzecznictwo sądowe ugruntowało zasadę, że dla oceny stosunków prawnych stosuje się prawo obowiązujące w chwili zdarzeń, z których dla stron wynikają skutki prawne, co znajduje potwierdzenie w treści art. 3 k.c. Wyjątki od zasady lex retro non agit mogą wynikać z wyraźnego przepisu ustawy, nie mogą natomiast w żadnym razie być wyprowadzane w drodze interpretacji. Skoro zatem przepisy w ówczesnym stanie prawnym nie przewidywały zastosowania art. 581 k.c., który mocą art. 1 ust. 4 ustawy został wyłączony, powoływanie się na niego do umów zawartych przed dniem wejścia życie przepisów ustawy o prawach konsumenta jest nieuprawnione (tak: wyrok Sądu Okręgowego w Łodzi z dnia 2 marca 2017 r., sygn. akt III Ca 195/17).

 

 

Kliknij gwiazdkę, aby dokonać oceny!

Średnia ocena 5 / 5. Liczba głosów: 2

Jak dotąd brak głosów! Bądź pierwszą osobą, która oceni ten artykuł.

Jeżeli post okazał się przydatny …

Dołącz do nas w mediach społecznościowych!

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *

Protected with IP Blacklist CloudIP Blacklist Cloud

Umówienie spotkania 9:00-19:00