Przy odpowiedzialności za działania i zaniechania osób trzecich Obojętne są takie okoliczności, jak np. czy dana osoba trzecia była podporządkowana dłużnikowi, czy działała na własny rachunek lub rachunek dłużnika, czy działała za wynagrodzeniem lub nieodpłatnie.
Świadomość wad dotycząca części wspólnych uzyskana od jednego ze współwłaściciela jest wystarczająca dla zachowania roszczeń przez pozostałych współwłaścicieli części wspólnych.
Po zakończeniu najmu najemca obowiązany jest zwrócić rzecz w stanie niepogorszonym; jednakże nie ponosi odpowiedzialności za zużycie rzeczy będące następstwem prawidłowego używania.
Orzeczenie wydane na podstawie art. 138 k.r.o., zmieniające zakres obowiązku alimentacyjnego lub czas jego trwania, może działać wstecz i obejmować okres przed wytoczeniem powództwa.
To na pozwanym najemcy spoczywa ciężar udowodnienia, że najmowany lokal posiadał wadę ograniczającą jego przydatność do umówionego użytku oraz, że dokonał „odpowiedniego obniżenia czynszu” za czas trwania wad.
Nie ma podstaw prawnych do rozróżniania na gruncie art. 209 k.c. czynności zwykłego zarządu i czynności przekraczających ten zarząd, a w konsekwencji ograniczenia zastosowania tego przepisu jedynie w odniesieniu do czynności zwykłego zarządu.
Jeżeli natomiast poniosła szkodę, której zadatek nie rekompensuje, przysługuje jej prawo do odszkodowania na zasadach ogólnych określonych w art. 471 k.c., a należne odszkodowanie nie jest ograniczone do wartości zadatku lub jego podwójnej wysokości
Groźba karalna może być wyrażona za pomocą wszystkich środków, mogących przekazać do świadomości odbiorcy jej treść. Zapowiedź popełnienia przestępstwa może więc być dokonana ustnie, na piśmie, ale także za pomocą gestu czy też innego zachowania (np. wyjęcia niebezpiecznego narzędzia i pokazania, jaki zostanie zrobiony z niego użytek, przystawianie noża do gardła, zbliżanie się z otwartym ogniem do przedmiotów łatwopalnych)
Sytuację wielości czynów, z których jeden jest wykroczeniem, należy traktować tak samo, jak w przypadku, gdy sprawa dotyczy tylko jednego czynu (zastosowanie art. 400 § 1 k.p.k.).
Posłużenie się hasłem przekazanym, czy udostępnionym wcześniej przez pokrzywdzonego czy też np. hasłem zapamiętanym przez przeglądarkę internetową czy też pozostawienie komputera z wpisanym hasłem do danego konta i po zalogowaniu się do systemu nie sposób uznać za przełamania hasła.
Umówienie spotkania 9:00-19:00