Odpowiedź na akt oskarżenia
Przyjmuje się, że 7 dniowy termin do złożenia odpowiedzi na akt oskarżenia jest terminem instrukcyjnym, którego przekroczenie nie wywołuje negatywnych konsekwencji dla oskarżonego.
Przyjmuje się, że 7 dniowy termin do złożenia odpowiedzi na akt oskarżenia jest terminem instrukcyjnym, którego przekroczenie nie wywołuje negatywnych konsekwencji dla oskarżonego.
Dla uznania, że stopień szkodliwości społecznej czynu jest znikomy nie jest konieczne, aby ta znikomość dotyczyła zarówno strony przedmiotowej, jak i podmiotowej.
Ustalenia wyroku warunkowo umarzającego postępowanie karne nie są wiążące dla procesu cywilnego. Warunkowo umarzenie postępowania karnego powinno być oceniane przez sąd cywilny w ramach przysługujących temu sądowi uprawnień z art. 233 § 1 kpc
Prokurator udziela zgody na widzenie z tymczasowo aresztowanym lub jej odmawia, w formie zarządzenia, którego oryginał otrzymuje odwiedzający.
Kryterium rozgraniczającym przestępstwo oszustwa i wykroczenie oszustwa (szalbierstwa) jest istnienie umowy między stronami determinującej uznanie, że przedmiotem działania jest mienie w rozumieniu art. 286 § 1 k.k., a nie świadczenie wymienione w art. 121 § 2 k.w.
W przypadku działania sprawcy w zamiarze ewentualnym nie dochodzi do popełnienia przestępstwa oszustwa przewidzianego w art. 286 § 1 k.k.
Fakt, iż za jedno przestępstwo w oparciu o art. 37b k.k. wymierza się dwie kary nie prowadzi do wniosku, że dochodzi do dwóch skazań – skazanie jest jedno, tyle że sankcja orzekana w związku z nim składa się z dwóch elementów, którymi są dwie różne kary, wymienione w różnych punktach art. 32 k.k.
Zwykle przestępstwo stalkingu polega na wystawaniu pod domem czy miejscem pracy ofiary, pisaniu do niej listów, zasypywaniu SMS-ami czy mailami itp.).
Nie ma znaczenia dla bytu przestępstwa stalkingu to, czy działanie sprawcy motywowane jest posiadanymi względem ofiary uczuciami, czy też złośliwością lub chęcią zemsty. Dla dopuszczenia się występku stalkingu bez wpływu jest również, czy sprawca ma zamiar wykonać swoje groźby. Decydujące jest tu subiektywne odczucie zagrożonego, które musi być oceniane w sposób zobiektywizowany.
Sąd może uwzględnić wniosek o skazanie bez przeprowadzenia postępowania dowodowego, jeżeli okoliczności popełnienia przestępstwa i wina nie budzą wątpliwości, postawa oskarżonego wskazuje, że cele postępowania zostaną osiągnięte, a zarzucane przestępstwo zagrożone jest karą nieprzekraczającą 15 lat pozbawienia wolności.
Istotą namowy do targnięcie się na własne życie jest nie propozycja określonego sposobu wykonania takiej czynności, bo to należałoby uznać za udzielenie rady czyli pomocy do samobójstwa, ale wywarcie takiego wpływu na wolę ofiary, by ta skłonna była do odebrania sobie życia.