Fakt, iż za jedno przestępstwo w oparciu o art. 37b k.k. wymierza się dwie kary nie prowadzi do wniosku, że dochodzi do dwóch skazań – skazanie jest jedno, tyle że sankcja orzekana w związku z nim składa się z dwóch elementów, którymi są dwie różne kary, wymienione w różnych punktach art. 32 k.k.
Zwykle przestępstwo stalkingu polega na wystawaniu pod domem czy miejscem pracy ofiary, pisaniu do niej listów, zasypywaniu SMS-ami czy mailami itp.).
Nie ma znaczenia dla bytu przestępstwa stalkingu to, czy działanie sprawcy motywowane jest posiadanymi względem ofiary uczuciami, czy też złośliwością lub chęcią zemsty. Dla dopuszczenia się występku stalkingu bez wpływu jest również, czy sprawca ma zamiar wykonać swoje groźby. Decydujące jest tu subiektywne odczucie zagrożonego, które musi być oceniane w sposób zobiektywizowany.
Sąd może uwzględnić wniosek o skazanie bez przeprowadzenia postępowania dowodowego, jeżeli okoliczności popełnienia przestępstwa i wina nie budzą wątpliwości, postawa oskarżonego wskazuje, że cele postępowania zostaną osiągnięte, a zarzucane przestępstwo zagrożone jest karą nieprzekraczającą 15 lat pozbawienia wolności.
Istotą namowy do targnięcie się na własne życie jest nie propozycja określonego sposobu wykonania takiej czynności, bo to należałoby uznać za udzielenie rady czyli pomocy do samobójstwa, ale wywarcie takiego wpływu na wolę ofiary, by ta skłonna była do odebrania sobie życia.
Znamiona przestępstwa zniszczenia lub uszkodzenia rzeczy nie ograniczają przedmiotu tego przestępstwa tylko do rzeczy ruchomej, stąd też należy przyjąć, że przepis ten chroni zarówno tzw. rzeczy ruchome, jak i nieruchomości.
Art. 185 § 1 kks ma zastosowanie jedynie do grzywien orzeczonych za wykroczenie skarbowe, zaś zamiana grzywny orzeczonej za przestępstwo skarbowe następuje na podstawie art. 45 § 1 k.k.w. w zw. z art. 178 § 1 k.k.s.
Zarzut niewspółmierności kary, jako zarzut z kategorii ocen, można zasadnie podnosić wówczas: gdy kara jakkolwiek mieści się w granicach ustawowego zagrożenia, nie uwzględnia w sposób właściwy zarówno okoliczności popełnienia przestępstwa, jak i osobowości sprawcy, innymi słowy – gdy w społecznym odczuciu jest karą niesprawiedliwą.
Art. 43 § 2 k.k. wyklucza możliwość przyjęcia przerwania biegu okresu obowiązywania zakazu z przyczyn innych niż określone w tym przepisie, np. z powodu obowiązywania zakazu tego samego rodzaju orzeczonego w innej sprawie.
Zasadniczym kryterium decydującym o wysokości należnego zadośćuczynienia jest przede wszystkim, rozmiar doznanej przez pokrzywdzonego krzywdy; zadośćuczynienie bowiem ma pełnić funkcję kompensacyjną.
Dokonanie przestępstwa wyłudzenia kredytu następuje niezależnie od tego, czy doszło do udzielenia świadczenia, o które ubiegał się sprawca, a także od tego, czy mający go udzielić został wprowadzony w błąd i czy w ogóle zapoznał się z treścią przedkładanego przez sprawcę dokumentu lub oświadczenia.
Umówienie spotkania 9:00-19:00