Obniżenie czynszu za czas trwania wad
To na pozwanym najemcy spoczywa ciężar udowodnienia, że najmowany lokal posiadał wadę ograniczającą jego przydatność do umówionego użytku oraz, że dokonał „odpowiedniego obniżenia czynszu” za czas trwania wad.
To na pozwanym najemcy spoczywa ciężar udowodnienia, że najmowany lokal posiadał wadę ograniczającą jego przydatność do umówionego użytku oraz, że dokonał „odpowiedniego obniżenia czynszu” za czas trwania wad.
Odpowiedzialność osoby, która świadomie skorzystała ze szkody jest odpowiedzialnością za własny, a nie cudzy czyn, wobec tego zakres jej odpowiedzialności ograniczony jest do wysokości uszczerbku, jaki został utrwalony przez jej zachowanie.
O przejęciu długu ze skutkiem wobec wierzyciela można mówić tylko wówczas, gdy w czynności prawnej dotyczącej zmiany dłużnika uprawniony wierzyciel albo bezpośrednio uczestniczy lub też wyrazi na tę czynność zgodę.
Obowiązek zwaloryzowania kaucji jest oczywistą konsekwencją tego, że stosunek najmu trwa przez pewien okres czasu, niejednokrotnie przez wiele lat, w ciągu których może dojść do zmiany siły nabywczej pieniądza.
Dzieło jest rezultatem obiektywnie osiągalnym i pewnym w danych warunkach. Jednym zaś z kryteriów pozwalających na odróżnienie umowy o dzieło od umowy o świadczenie usług jest możliwość poddania umówionego rezultatu (dzieła) sprawdzianowi na istnienie wad fizycznych.
Wysokie wymagania stawiane lekarzowi (personelowi medycznemu) nie oznaczają jego odpowiedzialności za wynik (rezultat) leczenia, ani odpowiedzialności na zasadzie ryzyka. Lekarz odpowiada na zasadzie winy, którą można mu przypisać tylko w wypadku wystąpienia jednocześnie elementu obiektywnej i subiektywnej niewłaściwości postępowania.
Jeżeli kupujący odstąpił od umowy z powodu wady rzeczy sprzedanej, to ma on prawo domagać się odszkodowania wyrównującego także różnice pomiędzy cenę z umowy, a tą obowiązującą w dniu zastępczego zaspokojenia się w drodze nabycia innej rzeczy tego samego rodzaju.
Wykrycie wady rzeczy, której konstrukcja i właściwości nie są znane użytkownikowi nie posiadającemu wiadomości specjalnych, następuje – w rozumieniu art. 563 k.c. – wtedy, kiedy kupujący definitywnie przekonał się, że nabyta rzecz nie nadaje się do użytku zgodnie z jej przeznaczeniem.
Wypłata świadczeń ze środków Funduszu powoduje z mocy prawa przejście na marszałka województwa, działającego w imieniu dysponenta Funduszu, roszczenia wobec pracodawcy – spółki.
Nie można uznać, że dłużnik stał się niewypłacalny w większym stopniu, jeżeli niezależnie od tego czy dokonał określonej czynności rozporządzającej składnikiem należącym do jego majątku, czy też nie, wierzyciel i tak nie może uzyskać zaspokojenia swojej wierzytelności. Dowód wykazania omawianego powiązania czynności z niewypłacalnością w powyższym rozumieniu spoczywa na wierzycielu.